Հայաստանն ունի արտգործնախարար, որն իր էությամբ շատ անկեղծ, ազնիվ երիտասարդ է: Այնքան անկեղծ ու շիտակ, որ վերջինիս մասին լսում ենք այնպիսի հնչեղ մեղադրանքներ ու պարադոքսալ սենսացիաներ, որոնք կարծես օրեցօր հիմնավորվում են:

Հայոց ցեղասպանության միջազգային ճանաչման հարցը Հայաստանի ու հայ ժողովրդի համար ոչ միայն պատմական արդարության վերականգնման, այլև կոնկրետ անվտանգության խնդիր է:

Տևական ժամանակ է` հեռախոսիս մեջ փնտրում էի 2000 թվականի փետրվարին գրված այս հուշապատումը (երբ Զորավար Անդրանիկի աճյունը տեղափոխել էին հայրենիք` «Եռաբլուր» պանթեոնում վերահուղարկավորելու)։

Երիցս ճիշտ է, Ստեփան Դանիելյանը, երբ ասում է` Բաքվի բռնապետը հիստերիայի մեջ է Հայաստանի և հայերի հետ կապված։

Նոյեմբերի կեսերին Ադրբեջանում տեղի է ունենալու ՄԱԿ կլիմայական մեծ խորհրդաժողովը, որը հայտնի է COP29 անունով։ Այդ միջոցառումը Ադրբեջանի համար կարևոր է մի քանի առումներով՝ երկրի միջազգային հեղինակության բարձրացումից մինչև Արցախում իրականացված ցեղասպանության միջազգային անուղղակի լեգիտիմացում։

Հանրային կարգապահության 10 օրենքներ և կանոններ, որոնք գործում են Սինգապուրում:

Հոկտեմբերի 26- ին իր նկատմամբ Իսրայելի ագրեսիային Իրանը մտադիր է վճռական պատասխան տալ մինչև նոյեմբերի 5- ին նախատեսված ԱՄՆ- ի նախագահական ընտրությունները. այս մասին, բարձրաստիճան աղբյուրի հավաստի տվյալներին հղում կատարելով, հոկտեմբերի 31- ին հայտնել է ամերիկյան CNN հեռուստաընկերությունը և հավելել, որ Իրանը չի հապաղելու: CNN- ի մեկնաբանությամբ՝ սա հստակ ու պայթյունավտանգ ազդակ է:

Նախորդ օրերի նյարդային, բացարձակ ապօրինի ձերբակալումներն այն երիտասարդների, որոնք հանրային պարսավանքի սյունին էին գամում Փաշինյանի նախարարներին, սրտի դատավորներին, դատախազներին… նրանց պատկեր-թռուցիկները տարածելով, բացահայտելով, որ նրանք ոչ թե պետությանն են ծառայում, այլ վերադասին՝ որպես անձնական օգտագործման խամաճիկներ, ապացուցեց, որ փաշինյանական կամակատարները հույժ ծանր են տանում իրենց պարսավող նկարները հանրային վայրերում՝ ի տես ընտանիքի անդամների, քաղաքացիների, ամոթ եւ նախատինք ստանում։

Ընդդիմությունը հիմա գյուղեգյուղ ընկած պիտի վարկերի ու սոցիալական բեռի տակ ճկռող մարդկանց տուն առ տուն ի ցույց դներ իշխանության երևանյան բարձրաշխարհիկ ընթրիքները՝ քյաբաբ առ քյաբաբ կամ որ արդեն ավելի ճիշտ կլինի ասել՝ սթեյք առ սթեյք, նրանց ցոփ ու շվայտ կյանքը, վոյաժները, լեքսուսներն ու հերմեսները:

Հաղորդում եմ նայում: Հյուրը, քամահարական քմծիծաղով ասում է բառացի հետևյալը. «…դեռ կան ոմանք, որ հայ-իրանական ու հայ-թուրքական սահմանները, իրենց կարոտախտով, քիչ մնա, կանվանեն ՍՍՀՄ սահմաններ...»: